Sigurno najkontroverzniji srpski fudbaler jedan je od oslonoca igre svog sadašnjeg tima u kojeg je stigao nakon velikog puteševstvija i drugi put u karijeri obukao dres te ekipe.
Vladimir Stojković rođen je u Loznici 28. jula 1983. godine i golman je Partizana te reprezentacije Srbije. Njegova majka Kosa Stojković bila je atletska reprezentativka Jugoslavije, u bacanju diska, a on je počeo da brani u rodnoj Loznici za istoimenu ekipu. Sa 17 godina je prešao u Crvenu Zvezdu i pored Vladimira Dišljenkovića nije uspio da se izbori za mjesto u timu. Branio je samo na jednoj zvaničnoj utakmici, prije nego što je otišao na šestomjesečnu pozajmicu u Leotar iz Trebinja. Nakon isteka pozajmice, otišao je u Zemun u kojem je proveo dvije sezone. Kada je Dišljenković ljeta 2005. otišao u ukrajinski Metalurg iz Donjecka, Stojković se vratio u Zvezdu.
Tadašnji trener Valter Zenga češće je na početku sezone ukazivao šansu iskusnijem Ivanu Ranđeloviću, ali je tokom sezone Stojković izborio mjesto standardnog čuvara mreže. Najbolju utakmicu sezone Stojković je odigrao protiv Rome, kada je odbranio jedanesterac Antoniju Kasanu. Te sezone je Zvezda osvojila duplu krunu, ali u utakmici finala Kupa protiv OFK Beograda, Stojković nije branio. Prema glasinama, pred sam početak meča je došao u sukob sa tadašnjim predsjednikom Draganom Stojkovićem. Tokom ljeta 2006. godine je iz Crvene Zvezde prešao u francuski Nant, uz obeštećenje od oko tri miliona evra. Nakon dobrih prvih nekoliko utakmica, forma mu je znatno opala. Nekoliko primljenih golova nakon njegovih grešaka koštale su ga mjesta u startnoj postavi.
Nakon dolaska Fabijana Barteza u klub, otišao je u holandski Vitese na pozajmicu. U portugalski Sporting je prešao 11. jula 2007. uz obeštećenje od 1,5 miliona evra Nantu. Stojković je tada potpisao petogodišnji ugovor, ali se povrijedio nakon nekoliko utakmica. Na golu ga je zamijenio mladi Rui Patrisio koji je iskoristio šansu i nastavio da bude prvi golman i nakon Stojkovićevog oporavka od povrede. Nezadovoljan time što nije u prvom planu, došao je u sukob sa trenerom Paulom Bentom, nakon čega je izgubio i mjesto na klupi. Tokom ljeta 2008. pojavile su se informacije da bi Stojković mogao da pređe u Everton, ali do tog transfera na kraju nije došlo. Januara 2009. odlazi na pozajmicu u španski Hetafe, gdje je iskoristio povredu Argentinca Oskara Ustarija i branio na pet mečeva. Tokom ljeta 2009. pojavila se mogućnost da se vrati u Zvezdu kao pozajmljen igrač, zajedno sa saigračem iz Sportinga Milanom Purovićem, ali do dogovora dva kluba ipak nije došlo.
Dana 27. avgusta 2010. godine objavljeno je da je Stojković potpisao jednogodišnji ugovor o pozajmici sa prvakom srpske lige Partizanom, samo nekoliko dana pošto je uspio da se plasira u Ligu šampiona. Ugovor između Sportinga i Partizana je takav da Stojković 45.000 evra mjesečno dobija 80 odsto od portugalskog tima a ostalih 20 od srpskog, što znači da bi on za deset mjeseci od Sportinga dobio 360.000 evra, a od Partizana 90.000. Prelazak u Partizan je bio neočekivan s obzirom da je bio vatreni navijač Crvene Zvezde i da je u jednoj emisiji na pitanje za koliko bi prešao u Partizan izjavio “Nema para, ni 100 miliona da pređem u Partizan”, a prije toga se slikao sa zvaničnom kartom kluba navijača Zvezde da bi potom pogazio svoju riječ. U Partizanu se zadržao do januara 2014. kada je potpisao za grčki Ergotelis.
Za tri i po godine u Partizanu, Stojković je osvojio tri titule i Kup, a 2012/13. se našao u idealnom timu sezone u Superligi Srbije. Postigao je i jedan gol. To se desilo u avgustu 2012. protiv BSK Borče sa bijele tačke u pobjedi Partizana od 7:0. Treba napomenuti da je Stojković odbranio penal Andreju Aršavinu protiv Arsenala u Ligi šampiona. Na kraju 2013. godine, Stojković je proglašen za najboljeg igrača Partizana u 2013. Nakon pola godine u Grčkoj prešao u Makabi Haifu gdje je proveo naredne dvije sezone i osvojio Kup Izraela u sezoni 2015/16.
Ljeta 2016. vratio se u Englesku i potpisao za drugoligaša Notingem Forest. Iako je dobro branio od debija 11. septembra imao je nekoliko kikseva na gostovanju od Njukasla pred kraj godina i od tada je ispao iz startne postave. Uslijedio je povratak u Partizan, 15. avgusta 2017. godine, Stojković se zvanično vratio u Humsku potpisavši jednogodišnji ugovor o pozajmici nakon čega bi trebalo da mu istekne ugovorna obaveza prema Notingem Forestu. Dana 23. januara 2018. godine Stojković je potpisao novi četvorogodišnji ugovor sa Partizanom po kojem bi u Humskoj mogao da ostane i do kraja karijere.
Za mladu fudbalsku reprezentaciju Srbije i Crne Gore je branio na 24 utakmice dok je za seniorsku upisao 78 utakmica od 2006. godine. Učestvovao je na dva Evropska prvenstva za igrače do 21 godine i osvojio je jednu srebrnu medalju i to 2005. u Njemačkoj kada je poražen od Italije, ali je bio rezerva Nikoli Milojeviću i nije ulazio u igru. Bio je u sastavu A selekcije na Mundijalu 2006. na kome je bio rezerva Dragoslavu Jevriću. Tek nakon dolaska Havijera Klementea na klupu reprezentacije, dobio je priliku da debituje. Bilo je to 16. avgusta 2006. kada je Srbija pobijedila Češku sa 3:1 u prijateljskoj utakmici. Proslavio se na Svjetskom prvenstvu 2010. godine kada je 18. juna odbranio penal Lukasu Podolskom, a Srbija je pobijedila Njemačku sa 1:0 golom Milana Jovanovića. Tokom kvalifikacija za Evropsko prvenstvo u Ukrajini i Poljskoj 2012. selektor Vladimir Petrović Pižon šansu je ukazivao Bojanu Jorgačeviću i Željku Brkiću, dok Stojkovića nije bilo u timu nakon čuvenog skandala u Đenovi.
